𝐆𝐢𝐭𝐚 𝐀𝐜𝐡𝐚𝐫𝐚𝐧

Episodes

103. ପୁଣ୍ୟ ଏବଂ ପାପର ମୂଳ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଛନ୍ତି ଯେ “ପରମେଶ୍ୱର ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର କର୍ତ୍ତାପଣ, କର୍ମ କିମ୍ବା କର୍ମଫଳର ସଂଯୋଗ ରଚନା କରନ୍ତି ନାହିଁ; କିନ୍ତୁ ସ୍ୱଭାବ ଅର୍ଥାତ୍‌ ପ୍ରକୃତି ହିଁ ସବୁକିଛି କରେ” (5.14) । ଭଗବାନ

102. ପରିଣାମକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବା

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ଯୋଗୀ, ଆସକ୍ତିକୁ ତ୍ୟାଗ କରି କେବଳ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ, ଶରୀର, ମନ ଏବଂ ବୁଦ୍ଧି ଦ୍ୱାରା ଅନ୍ତଃକରଣ ସୁଦ୍ଧି ପାଇଁ କର୍ମ କରନ୍ତି (5.11) । ଏହା ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରାଯାଇଛି ଯେ ଯଦିଓ ଜଣେ

101. ପଦ୍ମ ପତ୍ରର ଅନୁକରଣ

ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭୌତିକ ପ୍ରଣାଳୀ ବିଭିନ୍ନ ଇନ୍‌ପୁଟ ନେଇଥାଏ ଏବଂ କିଛି ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ଫଳାଫଳ ଉତ୍ପନ୍ନ କରେ । ଆମେ ନିରନ୍ତର ଆମର ଫଳାଫଳକୁ ମାପୁ କିମ୍ବା ବିଚାର କରୁ ଯେପରିକି ଶବ୍ଦ ଏବଂ କାର୍ଯ୍ୟ । ଆମେ

100. ପ୍ରତିକ୍ରିୟାଶୀଳତା ଠାରୁ ସକ୍ରିୟତା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ

ଜୀବନ ହେଉଛି ଏକ ଦ୍ୱିପାକ୍ଷିକ ପ୍ରକ୍ରିୟା । ଆମକୁ ବିଭିନ୍ନ ଉତ୍ତେଜନା ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏ ଏବଂ ଆମେ ସେଗୁଡିକର ଉତ୍ତର ଦେଇଥାଉ ।ଏହି ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି; “ତତ୍ତ୍ୱଜ୍ଞ ସାଙ୍ଖ୍ୟଯୋଗୀ

99. ଘୃଣା ତ୍ୟାଗ କର

ଅଜ୍ଞତା ହେତୁ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଭୌତିକ ସମ୍ପତ୍ତିକୁ ଧରିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ, ଯାହା କର୍ମବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧେ । ଯେତେବେଳେ ସଚେତନତାର ପ୍ରଥମ କିରଣ ଅବତରଣ କରେ, ଯେମିତି କି ଅର୍ଜୁନ ଏଠାରେ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି ସେ

98. କରିବା କି କରିବା ନାହିଁ

ଅର୍ଜୁନ ପଚାରନ୍ତି, ହେ କୃଷ୍ଣ, ଆପଣ କର୍ମସନ୍ନ୍ୟାସମାନଙ୍କର ପ୍ରଶଂସା କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ତଥାପି ଆପଣ ସେମାନଙ୍କ ନିସ୍ପାଦନକୁ ମଧ୍ୟ ପରାମର୍ଶ ଦିଅନ୍ତି । ମୋତେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ କୁହନ୍ତୁ, ଯେ କେଉଁଟା

97. ଜ୍ଞାନର ଆୟୁଧ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି, “ଯେ କର୍ମଯୋଗ ବିଧିରେ ସମସ୍ତ କର୍ମ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଠାରେ ଅର୍ପଣ କରିଦେଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଯେ ବିବେକଦ୍ୱାରା ସମସ୍ତ ସଂଶୟ ନାଶ କରିଦେଇଛନ୍ତି, ସେପରି ବଶୀକୃତ-ଅନ୍ତଃକରଣଯୁକ୍ତ

96. ବୁଦ୍ଧି ନିଜଭିତରେ ଅଛି

ଥରେ ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲେ ଯେ ସେହି ଜ୍ଞାନକୁ କେଉଁଠାରେ ଲୁଚାଇବେ, ଯାହାକୁ ପାଇଲା ପରେ କିଛି ପାଇବାକୁ ବାକି ରହେ ନାହିଁ । ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀ ଏହାକୁ ଏକ ଉଚ୍ଚ ପର୍ବତ କିମ୍ବା ଗଭୀର ସମୁଦ୍ରରେ

95. ପାପ ସାଗର ପାଇଁ ଜ୍ଞାନର ଡଙ୍ଗା

କୁରୁକ୍ଷେତ୍ର ଯୁଦ୍ଧ ସମୟରେ ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ଦୁଃଖ, ତାଙ୍କ ଅନୁଭବ ହେତୁ ହୋଇଛି ଯେ ସେ ପାପ କରୁଛନ୍ତି । ସେ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି ଯେ ତାଙ୍କର ଗୁରୁ, ସମ୍ପର୍କୀୟ ଏବଂ ବନ୍ଧୁଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବା ପାପ ଛଡା ଆଉ କିଛି

94. ଶିଖିବାର କଳା

ଆଜୀବନ ଶିକ୍ଷଣ କ୍ଷମତା ହେଉଛି ଏକ ମନୁଷ୍ୟର ଅକ୍ଷୟ ନିଧି । ମୂଳ ପ୍ରଶ୍ନ ହେଉଛି କିପରି ଶିଖିବା ଏବଂ କ’ଣ ଶିଖିବା । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି, “ଯେଉଁ ଜ୍ଞାନୀମାନେ ସତ୍ୟକୁ ଜାଣିଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ଦଣ୍ଡବତ

93. ତୃପ୍ତି ହେଉଛି ଅମୃତ

ଦୁଇଟି ସ୍ଥାନରେ (3.9ରୁ 3.15 ଏବଂ 4.23ରୁ 4.32) ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଯଜ୍ଞ ରୂପକ ନିଃସ୍ୱାର୍ଥପର କର୍ମ ବିଷୟରେ କହିଥିଲେ । ସେ ଚେତାବନୀ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ପ୍ରେରିତ କର୍ମ ଆମକୁ କର୍ମବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି ରଖିଥାଏ ଏବଂ ଏହାକୁ

92. ନିଶ୍ୱାସ ମାଧ୍ୟମରେ ଆନନ୍ଦ

ମାନବ ଶରୀରରେ କିଛି କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ, ଯେପରିକି ହୃଦୟସ୍ପନ୍ଦନ ସ୍ୱୟଂଚାଳିତ ହୋଇଥାଏ । ଯଦିଓ ସେମାନେ ଏକ ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ଲୟ ଅନୁସରଣ କରନ୍ତି, ଯେତେବେଳେ କି ଅଙ୍ଗପ୍ରତ୍ୟଙ୍ଗ ପ୍ରଣାଳୀ ଭଳି କିଛି

91. ଆତ୍ମର ଅଧ୍ୟୟନ

‘ମନରେ ଅଗ୍ନି ରହିବା’ ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଭୌତିକ ଜଗତରେ ନିଜର ଇଚ୍ଛା, ଆଗ୍ରହ ଏବଂ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ଶକ୍ତି ଏବଂ ଉତ୍ସାହରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ରହିବା । ଯେତେବେଳେ ଏହିପରି ଶକ୍ତି ଆତ୍ମ-ହୃଦୟଙ୍ଗମ ପାଇଁ

89. ନିଜକୁ ମୁକ୍ତ କରିବା

ଅନାସକ୍ତି ଏବଂ ବୀତରାଗ ଭଳି କିଛି ଶବ୍ଦ ହେଉଛି ଯାହାକି ଗୀତାର ମୂଳ ଉପଦେଶ ଅଟେ । ଆସକ୍ତି ଏବଂ ବିରକ୍ତି ଦୁଇଟି ଧୃବ ହୋଇଥିବା ବେଳେ ଅନାସକ୍ତିର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଏହି ଧୃବଗୁଡିକ ଅତିକ୍ରମ କରିବା । ସେହିପରି,

88. ପାପର ଦିଗ

ବିକର୍ମ(ନିସିଦ୍ଧ କର୍ମ) ବା ପାପର ପ୍ରଶ୍ନ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଜଟିଳ । ଅର୍ଜୁନ ମଧ୍ୟ ସେହି ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱରେ ଅଛନ୍ତି ଏବଂ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ଯୁଦ୍ଧରେ ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବା ପାପର କାରଣ ହେବ (1.36) । ବାସ୍ତବରେ,

87. ନିତ୍ୟ ତୃପ୍ତ

ଏକ ଭୋକିଲା ଠେକୁଆ ଉପରେ ଝୁଲୁଥିବା ଅଙ୍ଗୁର ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା, ବିଫଳ ହେଲା ଏବଂ ଭାବିଲା ଯେ ଅଙ୍ଗୁର ଖଟା । ଏହି ପରିଚିତ କାହାଣୀ ନିରାଶା, ତୃପ୍ତି ଏବଂ ସୁଖକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିବା

86. ଇଚ୍ଛା ଏବଂ ସଂକଳ୍ପ ଛାଡ଼ିଦିଅ

ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂସ୍କୃତି ସମାଜରେ ଶାନ୍ତି ପାଇଁ ‘କ’ଣ କରିବା ଏବଂ କ’ଣ କରିବା ନାହିଁ’ ବିକଶିତ କରିଛି ଏବଂ ନ୍ୟାୟ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ବିକାଶ ସହିତ କିଛି କ’ଣ ‘କରିବା ନାହିଁ’ ଏକ ଦଣ୍ଡନୀୟ

85. କର୍ମ, ଅକର୍ମ ଏବଂ ବିକର୍ମ

‘ଏକ୍ଟ ଆଫ୍‌ କମିଶନ ଏଣ୍ଡ୍‌ ଓମିଶନ୍‌’ ହେଉଛି ଏକ ବାକ୍ୟାଂଶ ଯାହା ସାଧାରଣତଃ ଆଇନଗତ ଶବ୍ଦାବଳୀରେ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ । ଠିକ୍‌ ସମୟରେ ବ୍ରେକ୍‌ ଲଗାଇବାରେ ବିଫଳ ହୋଇଥିବା ଡ୍ରାଇଭର ଏକ ଅଘଟଣ

84. ମୁମୁକ୍ଷୁର ପଦ୍ଧତି

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି, “କର୍ମଫଳରେ ମୋର ସ୍ପୃହା ନାହିଁ, ତେଣୁ ମୋତେ କର୍ମମାନେ ଲିପ୍ତ କରନ୍ତି ନାହିଁ । ଯେ ମୋତେ ଏପରି ତତ୍ତ୍ୱତଃ ଜାଣିପାରନ୍ତି, ସେ ମଧ୍ୟ କର୍ମରେ ବାନ୍ଧି ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ” (4.14)

83. ଅସତ୍‌ ସତ୍‌ ଉପରେ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ ହୁଏ

ଯେପରି ଆମେ ଜାଣୁ, ଏହି ସଂସାର ଉଭୟ ସତ୍ୟ ଏବଂ ମିଥ୍ୟାରୁ ଗଠିତ । ଯତ୍ନର ସହ ପରୀକ୍ଷା ଦ୍ୱାରା ଏହା ଦେଖାଯାଏ ଯେ ଆମର ପରିସ୍ଥିତି ହେତୁ କିମ୍ବା ଆମର ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ଏବଂ ମନର ସୀମିତତା ହେତୁ ମିଥ୍ୟା ସତ୍ୟର ଭୁଲ

82. ଆମେ ଯେମିତି ବୁଣିବା, ସେମିତି କାଟିବା

ଭୌତିକ ସଂସ୍ଥାଗୁଡ଼ିକ ପୂର୍ବାନୁମାନଯୋଗ୍ୟ ଆଚରଣ ଏବଂ ଗୁଣ ଦ୍ୱାରା ପରିଚାଳିତ ହୁଅନ୍ତି । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅବ୍ୟକ୍ତ ଏବଂ ବ୍ୟକ୍ତ ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ସଂପର୍କ ବିଷୟରେ ବୁଝାନ୍ତି ଯେତେବେଳେ ସେ

81. “ମୁଁ’ ସମାବେଶ

ଗୀତାରେ ଉଭୟ ଅର୍ଜୁନ ଏବଂ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ “ମୁଁ’ ବ୍ୟବହାର କରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଅର୍ଥ ଏବଂ ଉପଯୋଗ ଭିନ୍ନ ଅଟେ । ଅର୍ଜୁନଙ୍କ “ମୁଁ’ ତାଙ୍କର ଭୌତିକ ଶରୀର, ସମ୍ପତ୍ତି, ଭାବନା ଏବଂ ବିଶ୍ୱାସକୁ ପ୍ରତିଫଳିତ

80. ମାୟାର ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି

ଯେପରି ଏକ ଚକ ବୁଲିବା ପାଇଁ ଏକ ସ୍ଥିର କିମ୍ବା ଅପରିବର୍ତ୍ତନଶୀଳ ଚକ ଆବଶ୍ୟକ କରେ, ସେହିପରି ଚିର ପରିବର୍ତ୍ତନଶୀଳ ଭୌତିକ ଜଗତ ଏହାର ଅସ୍ତିତ୍ୱକୁ ବଜାୟ ରଖିବା ପାଇଁ ଏକ ଶାନ୍ତ ଏବଂ ପରିବର୍ତ୍ତନହୀନ

79. ସମୟ ଠାରୁ ବାହାରେ

ଶ୍ରୀମଦ୍‌ଭଗବଦ୍‌ଗୀତା ଦୁଇଟି ସ୍ତରର ସମନ୍ୱିତ ମିଶ୍ରଣ ଏବଂ ଗୀତା ବୁଝିବା ପାଇଁ ଆମକୁ ଏଥିପ୍ରତି ସଚେତନ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ।ବେଳେବେଳେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ଜଣେ ବନ୍ଧୁ କିମ୍ବା ମାର୍ଗଦର୍ଶକ

78. ଇଚ୍ଛାର ଶକ୍ତି

ଇଚ୍ଛାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ, ତୁଳସୀଦାସ ତାଙ୍କ ନବ ବିବାହିତା ପତ୍ନୀଙ୍କୁ ଭେଟିବାକୁ ହତାଶ ହୋଇଥିଲେ । ସେ ରାତିରେ ଏକ ନଦୀ ପାର ହୋଇବା ପାଇଁ ଶବକୁ କାଠର ବାଡ଼ି ଭାବି କରି ଏହା ପାର କରିଥିଲେ ଏବଂ କାନ୍ଥ ଉପରକୁ

77 ଦର୍ପଣ ପରି ସାକ୍ଷୀ ହୁଅ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ସ୍ପଷ୍ଟ କହିଛନ୍ତି, “ଅଗ୍ନି ଯେପରି ଧୂଆଁରେ ଆବୃତ ହୋଇଥାଏ, ଦର୍ପଣ ଯେପରି ଧୂଳି ଦ୍ୱାରା ଆବୃତ ହୋଇଥାଏ ତଥା ଗର୍ଭ ଯେପରି ଜରାୟୁ ଦ୍ୱାରା ଆବୃତ ହୋଇ ରହିଥାଏ, ଏହି ଜ୍ଞାନ ସେହିପରି କାମ

76. କାମନାଠାରୁ ସାବଧାନ ରୁହ

ଅର୍ଜୁନ ପଚାରିଛନ୍ତି, “ପୁଣି ଏହି ମନୁଷ୍ୟ ସ୍ୱୟଂ ଇଚ୍ଛା ନ କଲେ ମଧ୍ୟ ବଳପୂର୍ବକ ଲଗାଇବା ପରି କାହାଦ୍ୱାରା ପ୍ରେରିତ ହୋଇ ପାପ ଆଚରଣ କରେ” (3.36)? ସଚେତନତାର ପ୍ରଥମ କିରଣରୁ ଏହା ହେଉଛି ସବୁଠାରୁ

75. ଧର୍ମ ଏକ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି, “ଉତ୍ତମ ଆଚରଣ ସହିତ ପାଳିତ ହେଉଥିବା ଅନ୍ୟର ଧର୍ମଠାରୁ ଗୁଣରହିତ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱଧର୍ମ ଅଧିକ ମଙ୍ଗଳକର । ନିଜ ଧର୍ମରେ ମରିବା ମଧ୍ୟ କଲ୍ୟାଣକର, କିନ୍ତୁ ଅନ୍ୟର ଧର୍ମ ଭୟାବହ” (3.35)

74. ଶ୍ରଦ୍ଧାରୁ ଆନନ୍ଦ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି, “ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଦୋଷ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ରହିତ ହୋଇ ଏବଂ ଶ୍ରଦ୍ଧାଯୁକ୍ତ ହୋଇ ସଦାସର୍ବଦା ମୋର ଏହି ମତ ଅନୁସରଣ କରନ୍ତି, ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତ କର୍ମରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଯାଆନ୍ତି” (3.31) ।

73. ସମର୍ପଣର କଳା

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ କୁହନ୍ତି, “ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଠାରେ ଲାଗି ରହିଥିବା ଚିତ୍ତରେ ସମସ୍ତ କର୍ମ ମୋ ଠାରେ ଅର୍ପଣ କରିଦେଇ ଆଶାରହିତ, ମମତାରହିତ ଓ ସନ୍ତାପରହିତ ହୋଇ ଯୁଦ୍ଧ କର” (3.30) ।

72. ଧାରଣାର ବନ୍ଦୀ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି, “ପ୍ରକୃତିର ଗୁଣରେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ମୋହିତ ହୋଇଥିବା ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଗୁଣମାନଙ୍କରେ ଓ କର୍ମମାନଙ୍କରେ ଆସକ୍ତ ରହନ୍ତି । ପୂର୍ଣ୍ଣଭାବରେ ବୁଝି ନ ଥିବା ସେହି ମନ୍ଦବୁଦ୍ଧି

71. ଗୁଣଗୁଡ଼ିକର ପାରସ୍ପରିକ ପ୍ରକ୍ରିୟା

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି, “ବସ୍ତୁତଃ ସମସ୍ତ କର୍ମ ସବୁପ୍ରକାରେ ପ୍ରକୃତିର ଗୁଣମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କରାଯାଉଥାଏ, ତଥାପି ଯାହାର ଅନ୍ତଃକରଣ ଅହଂକାରରେ ମୋହିତ ହୋଇ ରହିଥାଏ, ସେହି ଅଜ୍ଞାନ ‘ମୁଁ ହିଁ

70. ସମୟକୁ ଏକ ସୁଯୋଗ ଦିଅ

ଏକ ଫଳ ଏହାର ମୂଳ ବୃକ୍ଷରୁ ପୋଷକ ତତ୍ତ୍ୱ ଗ୍ରହଣ କରେ ଏବଂ ବିକଶିତ ହୁଏ । ତା’ପରେ ସେ ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ କରିବା ପାଇଁ ମୂଳଗଛରୁ ଅଲଗା ହୋଇଯାଏ । ମୂଳ ଗଛରୁ ସ୍ୱାଧୀନତାର ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ କରି ଶେଷରେ ବୃକ୍ଷ

69. ଅଭିନେତା ତଥା ଦର୍ଶକ

ଆମର ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନରେ, ଆମେ କିଛି କର୍ମ ସହିତ ସଂଲଗ୍ନ ହୋଇଥାଉ ଯାହାକୁ ଆମେ ପସନ୍ଦ କରୁ, ଯାହାକୁ ‘ଆସକ୍ତି’ ଭାବରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଥାଏ କିମ୍ବା ଘୃଣା ହେତୁ ଆମେ କିଛି କର୍ମରୁ ବିଚ୍ଛିନ୍ନ

68. ଶବ୍ଦ ଏବଂ କାର୍ଯ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ସମାନତା

ପିଲାମାନେ ଦୁନିଆକୁ ବୁଝିବା ପାଇଁ, ନୂତନ ଜିନିଷ, ଆଚରଣ ଇତ୍ୟାଦି ଶିଖିବା ପାଇଁ ନିଜ ପିତାମାତାଙ୍କୁ ଦେଖନ୍ତି ଏବଂ ସେଥିପାଇଁ କୁହାଯାଏ ଯେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପ୍ରତିପୋଷଣ କରିବାର ସର୍ବୋତ୍ତମ ଉପାୟ ହେଉଛି

67. ସମ୍ବଦ୍ଧ ଏବଂ ଅସମ୍ବଦ୍ଧ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଆମକୁ ନିଶ୍ଚିତ କରିଛନ୍ତି ଯେ ଅନାସକ୍ତି ଦ୍ୱାରା କାର୍ଯ୍ୟର ଚରମ ସ୍ଥିତି ହାସଲ ହୁଏ, ଯାହା ଆସକ୍ତି ଏବଂ ବିରକ୍ତିର ଅତିକ୍ରମ ଅଟେ (3.19), ଏବଂ ରାଜା ଜନକଙ୍କ ଉଦାହରଣ ଦିଅନ୍ତି, ଯିଏ କେବଳ କର୍ମ

66. ସମର୍ପଣ କିମ୍ବା ସଂଘର୍ଷ

ବଞ୍ଚିବାର ଦୁଇଟି ଉପାୟ ଅଛି । ଗୋଟିଏ ସମର୍ପଣ ଏବଂ ଅନ୍ୟଟି ହେଉଛି ସଂଘର୍ଷ । ସମର୍ପଣ ଯୁଦ୍ଧରେ ପରାଜିତ ହୋଇଥିବା ଆତ୍ମସମର୍ପଣ ପରି ଏକ ଅସହାୟ ସମର୍ପଣ ନୁହେଁ । ଏହା ସଚେତନତା ଏବଂ ସକ୍ରିୟ ଗ୍ରହଣ ସହିତ

65. ନିଃସ୍ୱାର୍ଥପର କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡ଼ିକ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶକ୍ତି ରଖିଥାଏ

ପୃଥିବୀରେ ଜୀବନ ପାଇଁ ଜଳ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଜରୁରୀ ଏବଂ ନିଃସ୍ୱାର୍ଥପର କାର୍ଯ୍ୟକୁ ବୁଝାଇବା ପାଇଁ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ବର୍ଷାର ଉଦାହରଣ ଦିଅନ୍ତି (3.14) । ମୂଳତଃ, ବର୍ଷା ହେଉଛି ଏକ ଚକ୍ରର ଅଂଶ ଯେଉଁଠାରେ ଉତ୍ତାପ

64. ସର୍ବଦା ନିଜର ସର୍ବୋତ୍ତମ କର

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି, “ତୁମେ ଶାସ୍ତ୍ର ବିହିତ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କର୍ମ କର; କାରଣ କର୍ମ ନ କରିବା ଠାରୁ କର୍ମ କରିବା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଏବଂ କର୍ମ ନ କଲେ ତୁମର ଶରୀରନିର୍ବାହ ମଧ୍ୟ ସିଦ୍ଧ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ”(3.8)

63. ମିଥ୍ୟା ଏବଂ ଦମ୍ଭ

ଯଦି ଆମେ କର୍ମର କର୍ତ୍ତା ନୁହଁ, ତେବେ କର୍ତ୍ତା କିଏ? ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଉତ୍ତର ଦେଇଛନ୍ତି କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟ ନକରି ଜଣେ କିଛିକ୍ଷଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ବଞ୍ଚିପାରିବେ ନାହିଁ କାରଣ ସମସ୍ତେ ପ୍ରକୃତିରୁ ଜନ୍ମିତ

62. ‘ମୁଁ ’ ଠାରୁ ସନ୍ନ୍ୟାସ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଉତ୍ତର ଦିଅନ୍ତି, ଯେପରି ମୁଁ ପୂର୍ବରୁ କହିଥିଲି, ଏହି ଦୁନିଆରେ ପରିତ୍ରାଣର ଦୁଇଟି ପଥ ଅଛି - ଜ୍ଞାନୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଜ୍ଞାନ ମାଧ୍ୟମରେ ଏବଂ ଯୋଗୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ କର୍ମ ପଥ ମାଧ୍ୟମରେ (3.3) । ଏହି

61. ଏକ ଅନିଶ୍ଚିତ ମନ ପାଇଁ ନିଶ୍ଚିତତା

ଗୀତାର ତୃତୀୟ ଅଧ୍ୟାୟ କର୍ମଯୋଗ ନାମରେ ଜଣାଶୁଣା, ଯାହାକି ଶ୍ଳୋକ2.71ର ସମ୍ପ୍ରସାରଣ, ଯେଉଁଠାରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଥିଲେ ଯେ ନିର୍ମମ ଏବଂ ନିର-ଅହଂକାର ଶାଶ୍ୱତ ସ୍ଥିତି ହାସଲ କରିବାର ମାର୍ଗ ଅଟେ

60. ବିଷାଦ ଠାରୁ ଜ୍ଞାନ ପ୍ରାପ୍ତି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି ଯେ, “ବିଭିନ୍ନ ନଦୀର ଜଳ ଯେପରି ସକଳ ଦିଗରୁ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଚଳ-ପ୍ରତିଷ୍ଠାଯୁକ୍ତ ସମୁଦ୍ରକୁ ବିଚଳିତ ନ କରି ତା’ ଭିତରେ ପ୍ରବେଶ କରେ, ସକଳ ଭୋଗ ସେହିପରି ଯେଉଁ ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ

59. ଭୌତିକ ଜାଗରଣ ଏବଂ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ନିଦ୍ରା

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି ଯେ, “ଯେଉଁ ପରମାନନ୍ଦପ୍ରାପ୍ତି ସକଳ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ରାତ୍ରି ସମାନ, ସେହି ନିତ୍ୟ ଜ୍ଞାନସ୍ୱରୂପ ପରମାନନ୍ଦ-ପ୍ରାପ୍ତିରେ ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ ଯୋଗୀ ଜାଗ୍ରତ ରହନ୍ତି ଏବଂ ଯେଉଁ

58. ଇଚ୍ଛା ଏବଂ ଜୀବନର ଚାରୋଟି ପର୍ଯ୍ୟାୟ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି ଯେ, “ବାୟୁ ଯେପରି ଜଳରେ ଚାଲୁଥିବା ନୌକାକୁ ହରଣ କରିନିଏ, ବିଷୟରେ ବିଚରଣ କରୁଥିବା ଇନ୍ଦ୍ରିୟମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଯେଉଁ ଇନ୍ଦ୍ରିୟଟି ସହିତ ମନ ରହିଥାଏ, ସେହି ଗୋଟିକ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ବି

57. ମଧ୍ୟରେ କେନ୍ଦ୍ରିତ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି ଯେ ଜଣେ ଅଯୁକ୍ତ (ଅସ୍ଥିର) ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର ଉଭୟ ବୁଦ୍ଧି ଏବଂ ଭାବନା ନାହିଁ ଏବଂ ଫଳସ୍ୱରୂପ, ସେ ଶାନ୍ତି ପାଇବେ ନାହିଁ ଏବଂ ବିବ୍ରତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଇଁ କୌଣସି ସୁଖ ନାହିଁ (2.66) ।

56. ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତାର କାରଣ ଏବଂ ପ୍ରଭାବ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି ଯେ, “ଅନ୍ତଃକରଣର ପ୍ରସନ୍ନତା ଆସିବା ଫଳରେ ତାଙ୍କର ସମସ୍ତ ଦୁଃଖ ବିନାଶ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ସେହି ପ୍ରସନ୍ନ ଚିତ୍ତ କର୍ମଯୋଗୀଙ୍କ ବୁଦ୍ଧି ଶୀଘ୍ର ହିଁ ସକଳ ଦିଗରୁ ଅପସରି ଆସି ଏକ

55. ଦୁଷ୍ଟ ଚକ୍ର ଏବଂ ଗୁଣାତ୍ମକ ଚକ୍ର

ଦୁଷ୍ଟ ଚକ୍ର ଏବଂ ଗୁଣାତ୍ମକ ଚକ୍ର ହେଉଛି ଘଟଣାଗୁଡ଼ିକର ଏକ କ୍ରମ ଯେଉଁଠାରେ ଗୋଟିଏ ଘଟଣା ଅନ୍ୟକୁ ନେଇଥାଏ ଏବଂ ଯଥାକ୍ରମେ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ କିମ୍ବା ସୁଖରେ ପରିଣତ ହୁଏ । ଏହାକୁ ସେହି ଉପାୟରେ ବୁଝିବା

54. ଇନ୍ଦ୍ରିୟଗୁଡିକର ସ୍ୱୟଂଚାଳନ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ସତର୍କ କରି କୁହନ୍ତି ଯେ, “ବିଚଳିତ ଇନ୍ଦ୍ରିୟମାନେ ଯତ୍ନଶୀଳ ବୁଦ୍ଧିମାନ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ମନକୁ ମଧ୍ୟ ବଳପୂର୍ବକ ହରଣ କରି ନିଅନ୍ତି” (2.60) । ଏହି ଶ୍ଳୋକଟି ଉତ୍ସାହରେ

53. ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ବସ୍ତୁଗୁଡ଼ିକ ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା ଛାଡ଼ିଦିଅ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି ଯେ, “ଇନ୍ଦ୍ରିୟମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବିଷୟମାନଙ୍କୁ ଗ୍ରହଣ କରୁନଥିବା ପୁରୁଷର କେବଳ ବିଷୟମାନେ ନିବୃତ୍ତ ହୋଇଯାଆନ୍ତି; ବିଷୟଭୋଗ ପ୍ରତି ରହିଥିବା ଆସକ୍ତି ନିବୃତ୍ତ ହୁଏ ନାହିଁ ।

52. ଗୁଡ଼େଇବା ହିଁ ବୁଦ୍ଧିମତ୍ତା

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି: “କଇଁଛ ଯେପରି ନିଜର ଅଙ୍ଗପ୍ରତ୍ୟଙ୍ଗଗୁଡ଼ିକୁ ସବୁଦିଗରୁ ସଙ୍କୁଚିତ କରି ଆଣେ, ଏହି ପୁରୁଷ ଯେତେବେଳେ ଠିକ୍‌ ସେହିପରି ନିଜର ଇନ୍ଦ୍ରିୟମାନଙ୍କୁ ଇନ୍ଦ୍ରିୟଗ୍ରାହ୍ୟ

51. ଘୃଣା ମଧ୍ୟ ଏକ ବନ୍ଧନ

ଏକ ପରିସ୍ଥିତି, ବ୍ୟକ୍ତି, କିମ୍ବା କାର୍ଯ୍ୟର ଫଳାଫଳ ପାଇଁ ଆମେ ତିନୋଟି ପ୍ରକାରର ବର୍ଗୀକରଣ କରିଥାଉ; ଭଲ, ଖରାପ, କିମ୍ବା କୌଣସି ବର୍ଗୀକରଣ ନ କରିବା । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଏହି ତୃତୀୟ ପର୍ଯ୍ୟାୟକୁ ସୂଚିତ

50. ରାଗ, ଭୟ ଏବଂ କ୍ରୋଧ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି ଯେ ଏକ ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ ହେଉଛି ଯିଏ ଆନନ୍ଦ ଦ୍ୱାରା ଉତ୍ତେଜିତ ହୁଏ ନାହିଁ କିମ୍ବା ଦୁଃଖ ଦ୍ୱାରା ବିଚଳିତ ହୁଏ ନାହିଁ (2.56) । ସେ ରାଗ, ଭୟ ଏବଂ କ୍ରୋଧରୁ ମୁକ୍ତ । ଏହା ହେଉଛି ଶ୍ଳୋକ2.38ର

49. ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ ହେଉଛି ଏକ ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ଘଟଣା

ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତରରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି ଯେ, ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ ନିଜଠାରୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ (2.55) । କୌତୂହଳର ବିଷୟ ହେଉଛି, ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ପ୍ରଶ୍ନର ଦ୍ୱିତୀୟ ଭାଗର ଉତ୍ତର ଦେଇନାହାଁନ୍ତି ଯେ,

48. ନିଜ ଠାରୁ ସଂତୃପ୍ତ

ଭଗବାନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଜ୍ଞାନଯୋଗକୁ ଶ୍ଳୋକ 2.11ରୁ 2.53 ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲେ, ଯାହା ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ପାଇଁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନୂଆ ଥିଲା । ଅର୍ଜୁନ ଜାଣିବାକୁ ଚାହିଁଲା ଯେ ଜଣେ ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ, ଯିଏ ସମାଧି

47. ଭ୍ରମଠାରୁ ବଞ୍ଚ

ଆମ ଜୀବନର ସାଧାରଣ କ୍ରମରେ, ଯେତେବେଳେ ଆମେ ସମାନ ବିଷୟ ଉପରେ ବିବାଦୀୟ ମତ ଶୁଣନ୍ତି ସେତେବେଳେ ଆମେ ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱରେ ପଡ଼ନ୍ତି - ଏହା ସମ୍ବାଦ, ଦର୍ଶନ, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ଅନୁଭୂତି ଏବଂ ବିଶ୍ୱାସ ହେଉ ।

46. କ’ଣ ଆମର, କ’ଣ ନୁହେଁ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି ଯେ, “ଯେତେବେଳେ ତୁମର ବୁଦ୍ଧି ମୋହ ରୂପକ ପଙ୍କକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ଅତିକ୍ରମ କରିଯିବ, ସେତେବେଳେ ତୁମର ଶୁଣିଥିବା ଏବଂ ଭବିଷ୍ୟତରେ ଶୁଣିବାର ସମ୍ଭାବନା ଥିବା ଇହଲୋକ ଏବଂ

45. ଜନ୍ମ ଏବଂ ମୃତ୍ୟୁର ଭ୍ରମାତ୍ମକ ବନ୍ଧନ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି ଯେ, “ସମବୁଦ୍ଧିରେ ଯୁକ୍ତ ଜ୍ଞାନୀମାନେ କର୍ମ ଦ୍ୱାରା ଉତ୍ପନ୍ନ ହେଉଥିବା ଫଳ ତ୍ୟାଗ କରି, ଜନ୍ମରୂପକ ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ନିର୍ବିକାର ପରମପଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଆନ୍ତି”(2.51)

44. ସନ୍ତୁଳିତ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେବା

ବିଭିନ୍ନ କାରଣ ଉପରେ ଆଧାର କରି ଆମେ ସମସ୍ତେ ନିଜ ପାଇଁ, ଆମ ପରିବାର ଏବଂ ସମାଜ ପାଇଁ ଅନେକ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଥାଉ । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଆମକୁ ଏହି ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେବାର କ୍ଷମତାକୁ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସ୍ତରକୁ

43. ନିରପେକ୍ଷ ରହିବା

ଆମର ଜୀବନ ଆମର କାର୍ଯ୍ୟ ଏବଂ ନିଷ୍ପତ୍ତି ସହିତ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଭଲ କିମ୍ବା ଖରାପ ବୋଲି ବିଭାଜନ କରିବାରେ ଅଭ୍ୟସ୍ତ । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି, ସମବୁଦ୍ଧି ସମ୍ପନ୍ନ ମନୁଷ୍ୟ ଏହି ଦୁନିଆରେ

42. ଅହଂକାରରୁ ଦୂରେଇ ରୁହ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଦେଖିଲେ ଯେ ଅର୍ଜୁନ ଅହଂକାର ଭାବନାରେ ଅତିଷ୍ଠ ହୋଇପଡିଥିଲେ ଏବଂ ଏହା ତାଙ୍କର ଉଦାସୀନତାର କାରଣ ଥିଲା । ଅହଂକାରକୁ ଭାଙ୍ଗିବା ଏବଂ ଆତ୍ମ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ

41. ଭିତର ଯାତ୍ରା ପାଇଁ ସୁସଙ୍ଗତ ବୁଦ୍ଧି

ଯୋଗ ହେଉଛି ଆମର ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ଏବଂ ବାହ୍ୟ ଅଂଶଗୁଡ଼ିକର ମିଳନ । କର୍ମଯୋଗ, ଭକ୍ତିଯୋଗ, ସାଂଖ୍ୟଯୋଗ, ବୁଦ୍ଧିଯୋଗ ପରି ଅନେକ ପଥ ଦ୍ୱାରା ଏହା ହାସଲ ହୋଇପାରିବ । ଜଣଙ୍କର ପ୍ରକୃତି ଆଧାରରେ ସେ ତାଙ୍କର

40. କର୍ତ୍ତାପଣର ଭାବନାକୁ ପରିତ୍ୟାଗ କର

ଶ୍ଳୋକ2.48ରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ କହିଛନ୍ତି, “ତୁମେ ଆସକ୍ତି ତ୍ୟାଗ କରିତଥା ସିଦ୍ଧି ଅସିଦ୍ଧିରେ ସମାନ ବୁଦ୍ଧି ରଖି, ଯୋଗସ୍ଥ ହୋଇ କର୍ତ୍ତବ୍ୟକର୍ମ କର; ସମତ୍ୱକୁ ହିଁ ଯୋଗ କୁହାଯାଏ ।”ଅନ୍ୟ

39. ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେଉଛି ପ୍ରାଧାନ୍ୟର ଚାବି

କର୍ଣ୍ଣ ଏବଂ ଅର୍ଜୁନ କୁନ୍ତୀଙ୍କ ଠାରୁ ଜନ୍ମ ହୋଇଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଶେଷରେ ବିପରୀତ ପକ୍ଷ ପାଇଁ ଲଢିଥିଲେ । କର୍ଣ୍ଣଙ୍କ ଅଭିଶାପ ହେତୁ ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ସହ ହୋଇଥିବା ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଯୁଦ୍ଧରେ ତାଙ୍କର ଯୁଦ୍ଧ

38. କ୍ରିୟା ଏବଂ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଆମର କର୍ମ କରିବାର ଅଧିକାର ଅଛି କିନ୍ତୁ କର୍ମର ଫଳାଫଳ ଉପରେ ଆମର କୌଣସି ଅଧିକାର ନାହିଁ । ଏହାର ଅର୍ଥ ନୁହେଁ ଯେ ଆମେ ଅକର୍ମ ଆଡ଼କୁ ଯାଉଁ, ଯାହା କେବଳ ନିଷ୍କ୍ରିୟତା କିମ୍ବା

37. ସେହି ଅର୍ଜୁନ ସେହି ତୀର

“ସେହି ଅର୍ଜୁନ, ସେହି ତୀର’ ଏକ ପ୍ରବାଦ । ଯେତେବେଳେ ଜଣେ ସଫଳ/ଦକ୍ଷ ବ୍ୟକ୍ତି କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟ ସମାପ୍ତ କରିବାରେ ବିଫଳ ହୁଏ, ସେତେବେଳେ ଏହା ସେହିପରି ପରିସ୍ଥିତିକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ

36. କର୍ମଫଳ ଯାହା ଦେଖାଯାଏ ତାହା ନୁହେଁ

ଆମେ ସାଧାରଣତଃ ଏହାକୁ ବୁଝିବାରେ ସକ୍ଷମ ନୁହଁନ୍ତି ଯେ ଆମେ ଚାହୁଁଥିବା କର୍ମଫଳ ଆମ ପାଇଁ ଆଗକୁ ଭଲ ହେବ କି ନାହିଁ । ଯେମିତି ଏକ ବିଫଳ ପ୍ରେମବିବାହରେ ହୋଇଥାଏ, ଏକ ସମୟରେ ଏକ ଦମ୍ପତି ଏକାଠି ରହିବାକୁ

35. “କର୍ମଯୋଗ’ ହେଉଛି ଜୀବନର ଶୈଳୀ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି ଯେ ଆମର କର୍ମ କରିବାର ଅଧିକାର ଅଛି, କିନ୍ତୁ କର୍ମର ଫଳାଫଳ ଉପରେ ଆମର କୌଣସି ଅଧିକାର ନାହିଁ (2.47) । ଯଦି ଜଣେ ପ୍ରିୟ ବ୍ୟକ୍ତି ଅସ୍ତ୍ରୋପଚାର ଆବଶ୍ୟକ କରନ୍ତି, ତେବେ ଆମେ ଜଣେ ସର୍ଜନ

34. କର୍ମ ପ୍ରାଥମିକ, କର୍ମର ଫଳ ନୁହେଁ

ଗୀତାର ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ଶ୍ଳୋକ2.47ରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଆମର କର୍ମ କରିବାର ଅଧିକାର ଅଛି, ଏହାର ଫଳାଫଳ ଯଥା କର୍ମର ଫଳ ଉପରେ ଆମର କୌଣସି ଅଧିକାର ନାହିଁ । ସେ ଆହୁରି ମଧ୍ୟ କହିଛନ୍ତି ଯେ କର୍ମର ଫଳ ଆମର

33. ବେଦ ଅତିକ୍ରମ କରି ଅନ୍ତରାତ୍ମାକୁ ପାଇବା

ଥରେ, କିଛି ବନ୍ଧୁ ଯାତ୍ରା କରୁଥିଲେ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ଏକ ପ୍ରଶସ୍ତ ନଦୀ ପାର ହେବାକୁ ଥିଲା ।ସେ ଏକ ଡଙ୍ଗା ନିର୍ମାଣ କରି ନଦୀ ପାର ହେଲେ । ଏହା ପରେ ସେ ଉପଯୋଗୀ ହେବ ବୋଲି ଭାବି ଭାରୀ ଡଙ୍ଗାକୁ ତାଙ୍କ ସହିତ

32. ମାନସିକ ଶାନ୍ତିର ମୂଳଦୁଆ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହୁଛନ୍ତି ଯେ, “ହେ ଅର୍ଜୁନ! ଏହି କର୍ମଯୋଗରେ ନିଶ୍ଚୟାତ୍ମିକା ବୁଦ୍ଧି ଗୋଟିଏମାତ୍ର ହୁଏ; କିନ୍ତୁ ଅସ୍ଥିରବିଚାରଯୁକ୍ତ ବିବେକହୀନ ସକାମ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ବୁଦ୍ଧି ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ

31. ଛୋଟ ପ୍ରୟାସ ଦ୍ୱାରା କର୍ମଯୋଗରେ ବଡ଼ ଲାଭ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଆଶ୍ୱାସନ ଦିଅନ୍ତି ଯେ କର୍ମଯୋଗର ଛୋଟ ପ୍ରୟାସ ମଧ୍ୟ ପରିଣାମ ଦେଇଥାଏ ଏବଂ ଏହି ଧର୍ମ ଆମକୁ ବହୁତ ବଡ଼ ଭୟରୁ ରକ୍ଷା କରିଥାଏ । ଧ୍ୟାନ ଦେବା କଥା ଏହା ଯେ ସାଂଖ୍ୟଯୋଗ ଶୁଦ୍ଧ ସଚେତନତା ଥିବାବେଳେ

30. ଜଳ, ବାଲି ଏବଂ ପଥର ଉପରେ ଲେଖିବା

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଛନ୍ତି ଯେ ସାଂଖ୍ୟଯୋଗ (2.11-2.38) ବିଷୟରେ ସ୍ପଷ୍ଟ କରି ସେ ବର୍ତ୍ତମାନ କର୍ମଯୋଗକୁ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରିବେ, ଯାହାର ଅଭ୍ୟାସ କରି ବ୍ୟକ୍ତି କର୍ମବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ହେବ (2.39) । ସାଂଖ୍ୟଯୋଗର ବ୍ୟାଖ୍ୟା

29. ସନ୍ତୁଳନ ହେଉଛି ପରମପଦ

ଶ୍ଳୋକ 2.38 ଗୀତାର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସାରକୁ ଦର୍ଶାଏ । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଯଦି ସେ ସୁଖ ଏବଂ ଦୁଃଖ, ଲାଭ ଏବଂ କ୍ଷତି, ବିଜୟ ଏବଂ ପରାଜୟ ସମାନ ଭାବି ଯୁଦ୍ଧ କରେ, ତେବେ ସେ କୌଣସି ପାପ କରିବେ

28. ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ଏକ ହେବା

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ସ୍ୱଧର୍ମ (2.31-2.37) ଏବଂ ପରଧର୍ମ (3.35) ବିଷୟରେ କୁହନ୍ତି ଏବଂ ଶେଷରେ ସମସ୍ତ ଧର୍ମ ତ୍ୟାଗ କରି ପରମାତ୍ମା ସହିତ ଏକ ହେବାକୁ ପରାମର୍ଶ ଦିଅନ୍ତି (18.66) । ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ଦୁଃଖ ତାଙ୍କ ଭୟରୁ ଉତ୍ପନ୍ନ ହେଲା

27. ସ୍ୱଧର୍ମ ସହିତ ସମନ୍ୱୟ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ସ୍ୱର୍ଧମର (2.31-2.37) ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରନ୍ତି ଏବଂ ସେ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ କୁହନ୍ତି ଯେ ଏପରି ଅବାଞ୍ଛିତ ଯୁଦ୍ଧ ସ୍ୱର୍ଗର ଦ୍ୱାର ଖୋଲିଥାଏ (2.32) ଏବଂ ଏଥିରୁ ପଳାୟନ କରିବା ଦ୍ୱାରା ସ୍ୱଧର୍ମ ଏବଂ ଖ୍ୟାତି ନଷ୍ଟ

26. ଗୋଲାପ କଦାପି ପଦ୍ମ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ସ୍ୱର୍ଧମ (2.31-2.37) ବିଷୟରେ କୁହନ୍ତି ଏବଂ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ପରାମର୍ଶ ଦିଅନ୍ତି ଯେ କ୍ଷତ୍ରିୟ ଭାବରେ ସେ ଯୁଦ୍ଧ କରିବାକୁ ଦ୍ୱିଧା କରିବା ଉଚିତ୍‌ ନୁହେଁ (2.31) କାରଣ, ଏହା ତାଙ୍କର ସ୍ୱଧର୍ମ ଅଟେ

25. ଅହଂକାର ବିଲୋପ ହେଲେ ଗନ୍ତବ୍ୟ ହାସଲ ହୁଏ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି କେହି କେହି ଏହାକୁ (ଆତ୍ମା) ଏକ ଚମତ୍କାର ଭାବରେ ଦେଖନ୍ତି, କେହି କେହି ଏହାକୁ ଚମତ୍କାର ଭାବରେ କୁହନ୍ତି, ଅନ୍ୟମାନେ ଏହାକୁ ଚମତ୍କାର ଭାବରେ ଶୁଣନ୍ତି, ତଥାପି କେହି ଏହାକୁ

24. ଆତ୍ମା ପୁରୁଣା ଶରୀରକୁ ବଦଳାଇଥାଏ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି ଯେ ଆତ୍ମା ନିହତ କରେ ନାହିଁ କି ନିହତ ହୁଏ ନାହିଁ ଏବଂ କେବଳ ଅଜ୍ଞାନୀମାନେ ଅନ୍ୟଥା ଭାବନ୍ତି । ଏହା ଅଜନ୍ମା, ନିତ୍ୟ, ସନାତନ ଏବଂ ପୁରାତନ । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଏହା ମଧ୍ୟ କହିଛନ୍ତି ଯେ

23. ଆତ୍ମା ଅବ୍ୟକ୍ତ ଅଟେ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ କୁହନ୍ତି ଯେ ଆତ୍ମା ଅବ୍ୟକ୍ତ, ଅକଳ୍ପନୀୟ, ବିଶୃଙ୍ଖଳାମୁକ୍ତ ଅଟେ । ଏହା ବୁଝିଗଲେ ଭୌତିକ ଶରୀର ପାଇଁ ଦୁଃଖ କରିବାର କୌଣସି ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ (2.25) । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଏହା ମଧ୍ୟ

22. ସନ୍ତୁଳନ ହେଉଛି ପରମାନନ୍ଦ

ଗୀତାର ଆରମ୍ଭରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଛନ୍ତି ଯେ ବାହ୍ୟ ବସ୍ତୁ ସହିତ ଇନ୍ଦ୍ରିୟମାନଙ୍କର ମିଳନ ସୁଖ ଏବଂ ଦୁଃଖର କାରଣ ହୋଇଥାଏ (2.14) ।ସେ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କୁ ସହ୍ୟ କରିବାକୁ କୁହନ୍ତି, ଯେହେତୁ ସେମାନେ

21. ରଚନାତ୍ମକତାକୁ ନଷ୍ଟ କରାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ

ଦୁଇ ପ୍ରକାରର ସାଧୁ ଅନ୍ତରାତ୍ମାକୁ ବୁଝିବାରେ ମାନବଜାତିକୁ ମାର୍ଗଦର୍ଶନ କରିଛନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ସକାରାତ୍ମକ ଦିଗରୁ ଏବଂ ଅନ୍ୟଟି ନକାରାତ୍ମକ ଦିଗରୁ ଆସିଥାଏ, ଯଦିଓ ଗନ୍ତବ୍ୟସ୍ଥଳ ଉଭୟ ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଏକ ।

20. ମୃତ୍ୟୁ ଆମକୁ ନିହତ କରେ ନାହିଁ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ କୁହନ୍ତି, କୌଣସି ସମୟ, ଅତୀତ, ବର୍ତ୍ତମାନ କିମ୍ବା ଭବିଷ୍ୟତ ଏମିତି ନାହିଁ, ଯେତେବେଳେ ତୁମେ, ମୁଁ ଏବଂ ଯୁଦ୍ଧକ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହି ରାଜାମାନେ ନଥିଲୁ, କିମ୍ବା ରହିବୁ ନାହିଁ (2.12) । ସେ

19. ରଚନାତ୍ମକତା ସୃଜନ କରେ, ରଚନାକାର ନୁହେଁ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଛନ୍ତି ଯେ ସତ୍ୟ ଯାହା ବାସ୍ତବତା ଏବଂ ସ୍ଥାୟୀତ୍ୱ, କଦାପି ଶେଷ ହୁଏ ନାହିଁ । ଅସତ୍ୟ ହେଉଛି ଭ୍ରମ ଏବଂ ଅସ୍ଥାୟୀ, ଯାହାର କୌଣସି ଅସ୍ତିତ୍ୱ ନାହିଁ । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଆମକୁ ତାହା ଉପରେ ଚିନ୍ତନ

18. “ସତ୍‌’ ଏବଂ “ଅସତ୍‌’

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଛନ୍ତି ଯେ ସତ୍ୟ ଯାହା ବାସ୍ତବିକତା ଏବଂ ସ୍ଥାୟିତ୍ୱ, କଦାପି ଶେଷ ହୁଏ ନାହିଁ । ଅସତ୍ୟ ଯାହା ଭ୍ରମ ଏବଂ ଅସ୍ଥାୟୀ ଅଟେ, ଏହାର କୌଣସି ଅସ୍ତିତ୍ୱ ନାହିଁ । ଜ୍ଞାନୀମାନେ ହେଉଛନ୍ତି ସେମାନେ

17. ଚାରି ପ୍ରକାରର “ଭକ୍ତ’

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ଅନୁଯାୟୀ ଚାରି ପ୍ରକାରର ଭକ୍ତ ଅଛନ୍ତି । ପ୍ରଥମ ଭକ୍ତ ଜୀବନରେ ସମ୍ମୁଖୀନ ହେଉଥିବା ଅସୁବିଧା ଏବଂ ଦୁଃଖ ଠାରୁ ବାହାରକୁ ଆସିବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି । ଦ୍ୱିତୀୟ ପ୍ରକାର ଭକ୍ତ ଭୌତିକ ସଂପଦ

16. ଗୁଣାତୀତ ହେବା

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଛନ୍ତି ଯେ କୌଣସିକର୍ମର କେହି କର୍ତ୍ତା ନଥାନ୍ତି । କର୍ମ ପ୍ରକୃତରେ ସତ୍ୱ, ରଜୋ ଏବଂ ତମୋ ଗୁଣ, ଯାହା ପ୍ରକୃତିର ଅଂଶ, ମଧ୍ୟରେ ପାରସ୍ପରିକ ପ୍ରକ୍ରିୟାର ଫଳାଫଳ । ଦୁଃଖରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇବା

15. ସମତ୍ୱ

ସମତ୍ୱ ହେଉଛି ଗୀତାର ମୂଳଦୁଆ ଏବଂ ସେଥିପାଇଁ ଏହାକୁ ଗୀତାର ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଛି । ଭଗବାନ କୃଷ୍ଣ ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ସମତ୍ୱ ଭାବ, ସମତ୍ୱ ଦୃଷ୍ଟି ଏବଂ ସମତ୍ୱ ବୁଦ୍ଧିର ବିଶେଷତାକୁ

14. ସତ୍ୱ, ତମୋ ଏବଂ ରଜୋ ଗୁଣ

ଆମ ମଧ୍ୟରୁ ଅଧିକାଂଶ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି ଯେ ଆମେ ଆମର ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟର କାରଣ ଅଟୁ ଏବଂ ନିଜ ଭାଗ୍ୟ ପାଇଁ ଦାୟୀ ଅଟୁ । ଗୀତାରେ ଭଗବାନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଛନ୍ତି ଯେ ପ୍ରକୃତି ଦ୍ୱାରା ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିବା

13. ସାକ୍ଷୀ ହେବା

ଯଦି ଗୋଟିଏ ଶବ୍ଦ ସମଗ୍ର ଗୀତା ବର୍ଣ୍ଣନା କରିପାରିବ, ତେବେ ଏହା ହେବ ଦ୍ରଷ୍ଟା ବା ସାକ୍ଷୀ, ଯାହା ଅନେକ ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ । ଏହାକୁ ବୁଝିବା ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ କାରଣ ଆମ ମଧ୍ୟରୁ ଅଧିକାଂଶ

12. ମନ ଉପରେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ

ଅର୍ଜୁନ ମନକୁ ବାୟୁ ସହିତ ତୁଳନା କରନ୍ତି ଏବଂ ଜାଣିବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି, ଏହାକୁ କିପରି ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିହେବ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଏହା ସନ୍ତୁଳନ ବଜାୟ ରଖେ । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଏହା ନିଶ୍ଚିତ କଷ୍ଟସାଧ୍ୟ

11. ଦୁଃଖ ସୁଖକୁ ଅନୁସରଣ କରେ

ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱାତୀତ୍, ଅର୍ଥାତ୍ ଦ୍ୱିପାକ୍ଷିକତାକୁ ଅତିକ୍ରମ କରିବା, ଗୀତାରେ ଆଉ ଏକ ସଠିକ୍ ଉପାୟ । ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଏହି ଅବସ୍ଥାକୁ ହାସଲ କରିବାକୁ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ପରାମର୍ଶ ଦେଇଛନ୍ତି

10. ମହାମାରୀରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ

ଗୀତାରେ ଅନେକ ସଠିକ୍‌ ଉପାୟ ଅଛି ଯେଉଁଥିରେ ଆତ୍ମ-ହୃଦୟଙ୍ଗମ କରିବାରେ ବାଧା ଦୂର କରିବାର କ୍ଷମତା ଅଛି । ଏହିପରି ଏକ ନିଶ୍ଚିତ ଉପାୟ ହେଉଛି ନିଜକୁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଠାରେ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ନିଜ ଭିତରେ

9. ମିତ୍ର ଏବଂ ଶତ୍ରୁକୁ ଚିହ୍ନିବା

ଗୀତାରେ ଭଗବାନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି ଯେ ତୁମେ ନିଜର ବନ୍ଧୁ ଏବଂ ତୁମେ ନିଜର ଶତ୍ରୁ ଅଟ । ଏକ ସରେଇରେ ଅଟକିଥିବା ମାଙ୍କଡ଼ର କାହାଣୀ ଏହାକୁ ଭଲ ଭାବରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରେ । କିଛି ଶୁଖିଲା ଫଳ ଏକ ପାତ୍ରରେ

8. ବ୍ୟକ୍ତ ଏବଂ ଅବ୍ୟକ୍ତକୁ ବୁଝିବା

ରାଡାର୍‌ ସହିତ ସଂଲଗ୍ନ ହୋଇଥିବା ଏକ ଛୋଟ ଉପକରଣ, “ଟ୍ରିମଟାବ’ରେ ସାମାନ୍ୟ ପରିବର୍ତ୍ତନ, ଏକ ବୃହତ ଜାହାଜର ଦିଗ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରେ । ସେହିଭଳି, ଗୀତାର ଅଧ୍ୟୟନ ପାଇଁ ସାମାନ୍ୟ ପ୍ରୟାସ ଆମ ଜୀବନରେ

7. ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ର

ଶ୍ରୀମଦ୍‌ଭଗବଦ୍‌ଗୀତାର ଜନ୍ମ ରଣକ୍ଷେତ୍ରରେ ହୋଇଥିଲା ଏବଂ ବର୍ତ୍ତମାନର ମହାମାରୀର ସମୟ (କୋଭିଡ୍‌ - 19) କୁରୁକ୍ଷେତ୍ର ଯୁଦ୍ଧ ସହିତ ସମାନ । ଗୀତାର ଏକ ବାକ୍ୟାଂଶ “ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ର’ ଅର୍ଥାତ୍‌

6. ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟକୁ ଚିହ୍ନନ୍ତୁ

ଗୀତା ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ଦୁନିଆରେ ସମତ୍ୱ ଏବଂ ସମନ୍ୱୟ ରକ୍ଷା କରିବା ବିଷୟରେ ଯେଉଁଠାରେ ଆଇନ ବାହ୍ୟ ଜଗତରେ ଶୃଙ୍ଖଳା ବଜାୟ ରଖିବା ବିଷୟରେ ଅଟେ । ଯେକୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟର ଦୁଇଟି ଅଂଶ ଅଛି, ଗୋଟିଏ ହେଉଛି

5. ଜ୍ଞାନ, କର୍ମ ଏବଂ ଭକ୍ତି ଯୋଗ

ଗୀତା ଲୋକଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ଆଧାରରେ ଭିନ୍ନ ଦେଖାଯାଏ । ଗୀତାରେ ତିନୋଟି ଭିନ୍ନ ମାର୍ଗର ଉଲ୍ଲେଖ ଅଛି - କର୍ମଯୋଗ, ସାଂଖ୍ୟଯୋଗ ଏବଂ ଭକ୍ତିଯୋଗ । କର୍ମଯୋଗ ମନକେନ୍ଦ୍ରିତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଇଁ ଆଦର୍ଶ

4. ମସ୍ତିଷ୍କର ଖେଳ

ଗୀତା ଆମକୁ ଆମ ଇନ୍ଦ୍ରିୟଗୁଡିକ ବିଷୟରେ ବୁଝିବା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଇଥାଏ କାରଣ ସେଗୁଡ଼ିକ ଆମର ଭିତର ଓ ବାହାର ଜଗତର ମଧ୍ୟରେ ଦ୍ୱାର । ସ୍ନାୟୁ ବିଜ୍ଞାନ ଅନୁଯାୟୀ ଏକତ୍ର କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା ନ୍ୟୁରନ୍‌

3. ବର୍ତ୍ତମାନରେ ବାସ କରିବା

ଗୀତା ଏହି ବିଷୟରେ ଯେ ଆମେ କିଏ । ଏହା ସତ୍ୟକୁ ଜାଣିବା ଛଡ଼ା ସତ ହେବା ପରି ଏବଂ ଏହା ସମ୍ଭବ ଯେତେବେଳେ ଆମେ ବର୍ତ୍ତମାନର ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ବାସ କରୁ । ଅର୍ଜୁନଙ୍କର ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ଦୁବିଧା ହେଉଛି ଯଦି ସେ

2. ଗନ୍ତବ୍ୟ ଏକ ରାସ୍ତା ଅନେକ

ଯେପରି କୁହାଯାଏ, ‘ଗନ୍ତବ୍ୟ ଏକ ରାସ୍ତା ଅନେକ’, ଗୀତାରେ ଦିଆଯାଇଥିବା ସମସ୍ତ ପଥ ଆମକୁ ଅନ୍ତରାତ୍ମା ଦିଶାରେ ନେଇଯାଏ। କିଛି ପଥ ପରସ୍ପରକୁ ବିରୋଧ କରୁଥିବା ପରି ମନେହୁଏ। ଯଦିଓ, ଏହା ଏକ ବୃତ୍ତପରି,

1. ଅହଂକାରରୁ ଆରମ୍ଭ

ଶ୍ରୀମଦ୍‌ଭଗବଦ୍‌ଗୀତା କୁରୁକ୍ଷେତ୍ରର ଯୁଦ୍ଧକ୍ଷେତ୍ରରେ ଭଗବାନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଏବଂ ଯୋଦ୍ଧା ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ 700 ଶ୍ଳୋକର ଏକ ସଂଳାପ। ଯୁଦ୍ଧ ଆରମ୍ଭ ହେବାର ଠିକ୍‌ ପୂର୍ବରୁ ଅର୍ଜୁନ ହୃଦୟଙ୍ଗମ

View Archieve