ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ଅନୁଯାୟୀ ଚାରି ପ୍ରକାରର ଭକ୍ତ ଅଛନ୍ତି ।
ପ୍ରଥମ ଭକ୍ତ ଜୀବନରେ ସମ୍ମୁଖୀନ ହେଉଥିବା ଅସୁବିଧା ଏବଂ ଦୁଃଖ ଠାରୁ ବାହାରକୁ ଆସିବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି । ଦ୍ୱିତୀୟ ପ୍ରକାର
ଭକ୍ତ ଭୌତିକ ସଂପଦ ଏବଂ ସାଂସାରିକ ଭୋଗର ଇଚ୍ଛା କରିଥାଏ । ସଂସ୍କୃତି, ଲିଙ୍ଗ, ବିଶ୍ୱାସ ଇତ୍ୟାଦି ନିର୍ବିଶେଷ ଅଧିକାଂଶ ଭକ୍ତ
ଏହି ଦୁଇଟି ଶ୍ରେଣୀରେ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ।
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଏହି ଦୁଇ ପ୍ରକାରର ଭକ୍ତ ବିଭିନ୍ନ ଦେବତାଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା ଓ ରୀତିନୀତି କରନ୍ତି । ଏହାକୁ ଏପରି
ଭାବରେ ବୁଝିବାକୁ ହେବ ଯେଅସୁସ୍ଥତା ଉପରେ ଆଧାର କରି ସେ ଉପଯୁକ୍ତ ବିଶେଷଜ୍ଞ ଡାକ୍ତରଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯାଆନ୍ତି । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ
ଆହୁରି ମଧ୍ୟ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ଅନୁଯାୟୀ ଏହି ଭକ୍ତମାନଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ପୂରଣ ହୁଏ । ସଂକ୍ଷେପରେ, ଏହା ସମର୍ପଣର ଏକ ରୂପ ।
ନିମ୍ନଲିଖିତ ଉଦାହରଣ ଶ୍ରଦ୍ଧାକୁ ବୁଝାଇବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ । ଦୁଇଜଣ ଚାଷୀଙ୍କ କ୍ଷେତ ସଂଲଗ୍ନ । ସେମାନେ ଅନ୍ୟ
ଚାଷୀଙ୍କ ପରି ନିଜ ଜମିକୁ ଜଳସେଚନ କରିବା ପାଇଁ କୂଅ ଖୋଳିବାକୁ ନିର୍ଣ୍ଣୟ ନେଇଛନ୍ତି । ପ୍ରଥମ କୃଷକ ଦିନେ କିମ୍ବା ଦୁଇ ଦିନ
ଖୋଳନ୍ତି ଏବଂ ଯଦି ପାଣି ନ ଥାଏ, ତେବେ ସେ ସ୍ଥାନ ବଦଳାଇ ପୁନର୍ବାର ଖୋଳିବା ଆରମ୍ଭ କରେ । ଅନ୍ୟ ଜଣେ ଚାଷୀ ସମାନ
ସ୍ଥାନରେ ଖୋଳିବା ଜାରି ରଖିଥିଲେ । ମାସ ଶେଷ ସୁଦ୍ଧା ପ୍ରଥମ କୃଷକଙ୍କ କ୍ଷେତରେ ଅନେକ ଗର୍ତ୍ତ ରହିଥାଏ ଏବଂ ଦ୍ୱିତୀୟ
କୃଷକଟି କୂଅରୁ ପାଣି ପାଇଥାଏ । ଏପରିକି ଯେତେବେଳେ ଆମର ଇନ୍ଦ୍ରିୟଗୁଡିକ କୌଣସି ଠୋସ୍ ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତି ନାହିଁ ଯେପରିକିଏହି
କ୍ଷେତ୍ରରେ ଜଳ, ଏହା ହେଉଛି ଶ୍ରଦ୍ଧା ଯାହା ଅନ୍ୟ ଚାଷୀଙ୍କ ପରି ଆମକୁ ଚଳପ୍ରଚଳ କରିଥାଏ । ଶ୍ରଦ୍ଧା ଏକ ନିର୍ଭୀକ
ସକାରାତ୍ମକ ଶକ୍ତି ଏବଂ ସନ୍ଦେହରୁ ମୁକ୍ତ ।
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ସୂଚାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ସେ ଏହି ଶ୍ରଦ୍ଧା ପଛରେ ଅଛନ୍ତି, ଯାହାର ପରିଣାମ ସ୍ୱରୂପ ସଫଳତା ମିଳିଥାଏ ।
ଶ୍ରଦ୍ଧା ଆମର ସମ୍ପର୍କୀୟ, ପାରିବାରିକ ସମ୍ପର୍କ ଏବଂ ବୃତ୍ତିରେ ଚମତ୍କାର ହାସଲ କରିବାକୁ ଶକ୍ତି ରଖିଥାଏ ।
ତୃତୀୟ ପ୍ରକାରର ଭକ୍ତ ହେଉଛନ୍ତି ଯିଏ ଇଚ୍ଛାର ସୀମା ଅତିକ୍ରମ କରିବାକୁ ଯାଉଛନ୍ତି । ସେ ଜଣେ ଅନୁସନ୍ଧାନକାରୀ
ବ୍ୟକ୍ତି ଏବଂ ନିଜର ଜ୍ଞାନ ଅନୁସନ୍ଧାନରେ ଥାଏ । ଚତୁର୍ଥ ଭକ୍ତ, ଜଣେ ଜ୍ଞାନୀ, ଯିଏ ଇଚ୍ଛାର ସୀମା ଅତିକ୍ରମ କରିଛନ୍ତି । ସେ
ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜିନିଷରେ ଏବଂ ସର୍ବତ୍ର ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଦେଖନ୍ତି ଏବଂ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ୍ ସହିତ ଏକତା ହାସଲ କରିଛନ୍ତି ।