ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତରରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି ଯେ, ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ ନିଜଠାରୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ (2.55) । କୌତୂହଳର ବିଷୟ
ହେଉଛି, ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ପ୍ରଶ୍ନର ଦ୍ୱିତୀୟ ଭାଗର ଉତ୍ତର ଦେଇନାହାଁନ୍ତି ଯେ, ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ କିପରି କଥାବାର୍ତ୍ତା କରନ୍ତି,
ବସନ୍ତି ଏବଂ ଚାଲନ୍ତି ।
“ନିଜଠାରୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ’ କେବଳ ଏକ ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ଘଟଣା ଏବଂ ବାହ୍ୟ ଆଚରଣ ଆଧାରରେ ଏହାକୁ ମାପ କରିବାର କୌଣସି
ଉପାୟ ନାହିଁ । ଏହା ସମ୍ଭବ, ଦିଆଯାଇଥିବା ପରିସ୍ଥିତିରେ ଉଭୟ ଅଜ୍ଞାନୀ ଏବଂ ଏକ ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ ସମାନ ଶବ୍ଦ ଉଚ୍ଚାରଣ
କରିପାରିବେ, ସମାନ ଭାବରେ ବସିବେ ଏବଂ ଚାଲିବେ । ଏହା ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ ବିଷୟରେ ଆମର ବୁଝାମଣାକୁ ଆହୁରି ଜଟିଳ କରିଥାଏ ।
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ଜୀବନ ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞଙ୍କ ଜୀବନର ସର୍ବୋତ୍ତମ ଉଦାହରଣ । ଜନ୍ମ ସମୟରେ ସେ ତାଙ୍କ
ପିତାମାତାଙ୍କଠାରୁ ଅଲଗା ହୋଇଥିଲେ । ସେ ମାଖନ୍‌ ଚୋର ଭାବରେ ଜଣାଶୁଣା । ତାଙ୍କର ରାସଲୀଲା, ନୃତ୍ୟ ଏବଂ ବଂଶୀ କିମ୍ବଦନ୍ତୀ,
କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ସେ ବୃନ୍ଦାବନ ଛାଡିଥିଲେ ସେତେବେଳେ ସେ ରାସ ଲୀଲା ସନ୍ଧାନରେ ଆଉ ଫେରି ନଥିଲେ । ଆବଶ୍ୟକ ସମୟରେ
ସେ ଯୁଦ୍ଧ କରିଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ବେଳେବେଳେ ଯୁଦ୍ଧରୁ ଦୂରେଇ ରହିଥିଲେ ଏବଂ ସେଥିପାଇଁ ସେ ‘ରଣ-ଚୋଡ୍‌-ଦାସ’ ନାମରେ ଜଣାଶୁଣା । ସେ
ଅନେକ ଚମତ୍କାର କରିଥିଲେ ଏବଂ ସେ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ଠାରେ ବନ୍ଧୁ ଥିଲେ । ଯେତେବେଳେ ବିବାହ କରିବାର ସମୟ ଆସିଲା,
ସେତେବେଳେ ବିବାହ ମଧ୍ୟ କଲେ ଏବଂ ପରିବାରର ରକ୍ଷଣାବେକ୍ଷଣ କଲେ । ଚୋରିର ମିଥ୍ୟା ଅଭିଯୋଗକୁ ଦୂର କରିବା ପାଇଁ ସେ
ସାମନ୍ତକାମଣିକୁ ଖୋଜିଥିଲେ ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ଗୀତାର ଜ୍ଞାନ ଦେବାର ସମୟ ଆସିଲା, ସେତେବେଳେ ସେ ତାହା କଲେ । ସେ ଜଣେ
ସାଧାରଣ ଲୋକ ପରି ମରିଗଲେ ।
ପ୍ରଥମେ, ତାଙ୍କର ଜୀବନର ଗଠନ ଅଛି, ବର୍ତ୍ତମାନରେ ବଞ୍ଚିବା । ଦ୍ୱିତୀୟତଃ କଷ୍ଟସାଧ୍ୟ ପରିସ୍ଥିତି ସତ୍ତ୍ୱେ ଏହା
ଏକ ଆନନ୍ଦ ଏବଂ ଉତ୍ସବର ଜୀବନ, ଯେହେତୁ ସେ ଅସୁବିଧାକୁ ଅସ୍ଥାୟୀ ବୋଲି ବିବେଚନା କରିଥିଲେ । ତୃତୀୟତଃ, ଯେପରି ଶ୍ଳୋକ
2.47ରେ ସୂଚିତ, ତାଙ୍କ ପାଇଁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେବାର ଅର୍ଥ ନିଷ୍କ୍ରିୟତା ନୁହେଁ,ବରଂ ଏହା କର୍ତ୍ତାପଣର ଭାବନା ଏବଂ କର୍ମଫଳର ଆଶା
ତ୍ୟାଗ କରି କର୍ମ କରିବା ।
ମୂଳତଃ ଭାବରେ, ଏହା ଅତୀତର କୌଣସି ଭାର କିମ୍ବା ଭବିଷ୍ୟତରୁ କୌଣସି ଆଶା ବିନା ବର୍ତ୍ତମାନର ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ବଞ୍ଚିବା
। ଶକ୍ତି ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଅଛି ଏବଂ ଯୋଜନା ଏବଂ କାର୍ଯ୍ୟକାରିତା ସହିତ ସବୁକିଛି ବର୍ତ୍ତମାନରେ ଘଟିଥାଏ ।

https://samajaepaper.in/imageview_67_672024214633140_4_83_07-07-2024_7_i_1_sf.html