ਇੱਛਾਵਾਂ ਛੱਡਣ ਸੰਬੰਧੀ ਆਮ ਡਰ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਵਧਣ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਛੱਡ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਸਾਡੀ, ਸਾਡੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਸੰਗਠਨਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕੌਣ ਕਰੇਗਾ। ਇਹ ਕੁਦਰਤੀ ਅਤੇ ਤਰਕਪੂਰਨ ਜਾਪਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਡਰ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਲਈ, ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ ਨੂੰ ਕਸ਼ੇਮ (ਕਲਿਆਣ) ਅਤੇ ਯੋਗ (ਮੇਲ) ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਭਰੋਸਾ ਦਿੱਤਾ (ਯੋਗ-ਕਸ਼ੇਮ-ਵਾਹਮਯਮ) (9.22)। ਇਹ ਮੇਲ ਅੰਤਮ ਵਿਕਾਸ ਹੈ ਅਤੇ ਸਰਬ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਹੋਂਦ ਦਾ ਭਲਾਈ ਲਈ ਭਰੋਸਾ ਹੈ।

ਉਹ ਭਗਤ (ਭਗਤ) ਬਣਨ ਦੇ ਕੁਝ ਸਰਲ ਤਰੀਕੇ ਦੱਸਦੇ ਹਨ। ਪਹਿਲਾਂ, ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਰੂਪ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਉਸਦੀ ਹੀ ਪੂਜਾ  ਕਰਦੇ ਹਨ (9.23) ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਾਰੀ ਪੂਜਾ ਦਾ ਭੋਗੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਹੈ (9.24)। ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸੰਕੇਤ ਹੈ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਸ਼ਰਧਾ ਰੱਖਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਸਭ ਕੁਝ ਗੌਣ ਹੈ।

ਦੂਜਾ, ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ‘‘ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਪੱਤਾ, ਇੱਕ ਫੁੱਲ, ਇੱਕ ਫਲ, ਜਾਂ ਪਾਣੀ ਦਾ ਸ਼ਰਧਾਪੂਰਵਕ ਚੜ੍ਹਾਵਾ, ਜੋ ਸ਼ੁੱਧ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾਲ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਸ਼ਰਧਾਪੂਰਨ ਭੇਟ ਹੈ ਜੋ ਮੈਂ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ੭ (9.26)। ਅਸੀਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਭਾਲ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਪੱਤੇ, ਫੁੱਲ, ਫਲ ਜਾਂ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਪਾਣੀ ਵਰਗੀਆਂ ਸਰਲ ਅਤੇ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਉਪਲਬਧ ਚੀਜ਼ਾਂ ਭੇਟ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਜੋ ਸਾਡੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਹੋਣ।

ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਸਦੇ ਭਗਤ ਉਸਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ; ਸੂਖਮ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੇ ਭਗਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ; ਪੂਰਵਜ ਪੂਜਕ ਪੁਰਖਿਆਂ ਕੋਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ; ਕੁਦਰਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਭਾਲਦੇ ਹਨ (9.25)। ਇੱਛਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕੋਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਜਿਸਨੇ ਇੱਛਾਵਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਉਹ ਉਸ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਭਲਾਈ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਗੀਤਾ ਦਾ ਸਾਰ ਸ਼ਰਧਾ ਹੈ, ਜੋ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਚਨਬੱਧਤਾ ਅਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਹੈ; ਕੰਮ ’ਤੇ ਸਮਰਪਣ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ; ਨਤੀਜਿਆਂ, ਚੀਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸਮਾਨਤਾ; ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਹਿੰਮਤ; ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਰੂਪ ਪ੍ਰਤੀ ਸ਼ਰਧਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਕਿਤਾਬਾਂ, ਗੁਰੂ ਜਾਂ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਛਹੳਟਘਫਠ ਵੀ ਗੀਤਾ (ਜਾਣਨ) ਬਾਰੇ, ਗਿਆਨ ਜਾਂ ਵਿਆਖਿਆ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਸ਼ਰਧਾ ਜੋ ਕਿ ਸ਼ੁੱਧ ਅੰਦਰੂਨੀ ਪਰਿਵਰਤਨ (ਹੋਣਾ) ਹੈ, ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਆਪਣੀ ਯਾਤਰਾ ਹੈ।

https://epaper.jagbani.com/clip?2358573