ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଆଶ୍ୱାସନ ଦିଅନ୍ତି ଯେ କର୍ମଯୋଗର ଛୋଟ ପ୍ରୟାସ ମଧ୍ୟ ପରିଣାମ ଦେଇଥାଏ ଏବଂ ଏହି ଧର୍ମ ଆମକୁ ବହୁତ ବଡ଼ ଭୟରୁ ରକ୍ଷା କରିଥାଏ । ଧ୍ୟାନ ଦେବା କଥା ଏହା ଯେ ସାଂଖ୍ୟଯୋଗ ଶୁଦ୍ଧ ସଚେତନତା ଥିବାବେଳେ କର୍ମଯୋଗରେ ଉଦ୍ୟମ କରିବାକୁ ପଡେ ।
ଏହା ସେହି ସାଧକଙ୍କ ପାଇଁ ଭଗବାନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କର ଆଶ୍ୱାସନା ଅଟେ, ଯେଉଁମାନେ ସେମାନଙ୍କର ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ଯେଉଁମାନେ ଏହି ପ୍ରୟାସକୁ କଷ୍ଟକର ମନେ କରୁଛନ୍ତି । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଆମର ଅସୁବିଧାକୁ ବୁଝନ୍ତି ଏବଂ ଆମକୁ ନିଶ୍ଚିତ କରନ୍ତି ଯେ ଏକ ଛୋଟ ପ୍ରୟାସ ମଧ୍ୟ ଅଦ୍ଭୁତ ଫଳାଫଳ ଦେଇପାରେ । ସେ ଆମକୁ ନିଃସ୍ୱାର୍ଥପର କର୍ମ ଏବଂ ସମତ୍ୱର ପଥରେ ଚାଲିବାକୁ ପ୍ରେରଣା ଦିଅନ୍ତି ।
ଗୋଟିଏ ଉପାୟ ହେଉଛି ଶ୍ରଦ୍ଧା ସହିତ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କୁହାଯାଇଥିବା କର୍ମଯୋଗର ଅଭ୍ୟାସ ଆରମ୍ଭ କରିବା । ସମୟ ସହିତ, ଯେତେବେଳେ ଆମେ ଆମର କର୍ମଯୋଗର ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ନିଜର ଅନୁଭୂତିକୁ ଦେଖିବା ଅଭ୍ୟାସ କରୁ, ଆମର ଅନୁଭୂତି ଗୁଡ଼ିକ ଆହୁରି ଗଭୀର ହୋଇଥାଏ ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମେ ଆମର ଅନ୍ତରାତ୍ମା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚିନ ପାରିଛୁ ।
ଏକ ବୈକଳ୍ପିତ ଉପାୟ ହେଉଛି ଆମେ ଆମର ଭୟକୁ ବୁଝିବା ଏବଂ ଏହା ମଧ୍ୟ ବୁଝିବା ଯେ କର୍ମଯୋଗର ଅଭ୍ୟାସ ସେଗୁଡିକୁ କିପରି ଦୂର କରିପାରିବ । ଭୟ ହେଉଛି ଆମର ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ଆଶା ଏବଂ ବାସ୍ତବ ଦୁନିଆ ମଧ୍ୟରେ ଅସଙ୍ଗତିର ଫଳାଫଳ । କର୍ମଯୋଗ ଆମକୁ ନିଷ୍କାମ କର୍ମ ବିଷୟରେ ଶିକ୍ଷା ଦିଏ, ଯାହା ଆମ କାର୍ଯ୍ୟରୁ ଆମର ଆଶାକୁ ଶେଷ କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରେ । ଏହା ଦ୍ଵାରା ଆମ ଭୟ ସମାପ୍ତ ହୁଏ ।
ଜଳର ପ୍ରକୃତି ଚଳନ୍ତା ଜାହାଜକୁ ଏହାର ଗତି ବଦଳାଇବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରେ, ଯଦିଓ ବଡ଼ ରାଡ଼ର୍ ସହିତ ଲାଗିଥିବା ଛୋଟ ରାଡ଼ର୍ (ଟ୍ରିମଟାବ୍) ଉପରେ ଏକ ଛୋଟ ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ଶକ୍ତି ପ୍ରୟୋଗ କରାଯାଏ । ସେହିଭଳି, ଭିତରୁ ସଠିକ୍ ଦିଗରେ ଏକ ଛୋଟ ପ୍ରୟାସ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ଗୁଣ ଯୋଗୁଁ ଏକ ବଡ଼ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିପାରେ, ଯାହା ଆମ ପାଇଁ କର୍ମଯୋଗ ମାର୍ଗକୁ ପ୍ରଶସ୍ତ କରେ ।
ଯେତେବେଳେ ଆମେ ଛୋଟ ପିଲା ଥିଲୁ, ଆମେ ଦୌଡିବା ଏବଂ ଚାଲିବା ଶିଖିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେବେ ହାର ମାନିନଥିଲୁ ଯାହା ସହଜ ନୁହେଁ । ସେହିପରି କର୍ମଯୋଗରେ ମହାରତ୍ ହାସଲ କରିବା ପାଇଁ ବାରମ୍ବାର କରିଥିବା ପ୍ରୟାସ ଏମିତି ଫଳାଫଳ ସୃଷ୍ଟି କରେ ଯାହା ଛୋଟ କିନ୍ତୁ ନିଶ୍ଚିତ ବିଜୟର କ୍ରମ ଭାବରେ ଦେଖାଯାଇପାରେ ।