ଶ୍ରୀମଦ୍‌ଭଗବଦ୍‌ଗୀତାର ଜନ୍ମ ରଣକ୍ଷେତ୍ରରେ ହୋଇଥିଲା ଏବଂ ବର୍ତ୍ତମାନର ମହାମାରୀର ସମୟ (କୋଭିଡ୍‌ - 19)
କୁରୁକ୍ଷେତ୍ର ଯୁଦ୍ଧ ସହିତ ସମାନ । ଗୀତାର ଏକ ବାକ୍ୟାଂଶ “ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ର’ ଅର୍ଥାତ୍‌ “ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ହାତରେ ଏକ ଉପକରଣ’
ଏହାକୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରେ ।
ଅର୍ଜୁନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଯଥାସ୍ୱରୂପ ଦେଖିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ବୁଝିବା ପାଇଁ ଅତିରିକ୍ତ ଶକ୍ତିର ଆବଶ୍ୟକତା ଥିଲା ।
ଯେପରି ଅନ୍ଧମାନେ ଏକ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହାତୀ ଦେଖିବା ପାଇଁ ଆଖି ଆବଶ୍ୟକ କରନ୍ତି, ସେହିପରି ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ବିଶ୍ୱରୂପ ଦେଖିବା ପାଇଁ
ଭଗବାନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ତାଙ୍କୁ ଏକ ଦିବ୍ୟଚକ୍ଷୁ ଦେଇଥିଲେ । ବିଶ୍ୱରୂପ ଦେଖାଇବା ବ୍ୟତୀତ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ତାଙ୍କୁ ଭବିଷ୍ୟତକୁ ଦେଖିବା
ପାଇଁ ଏକ ଦୃଷ୍ଟି ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ । ଅର୍ଜୁନ ଦେଖନ୍ତି ଯେ ଅନେକ ଯୋଦ୍ଧା ମୃତ୍ୟୁର ମୁହଁରେ ପ୍ରବେଶ କରୁଛନ୍ତି ।
ତା’ପରେ ପ୍ରଭୁ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଏହି ଯୋଦ୍ଧାମାନେ ଶୀଘ୍ର ନିହତ ହେବେ ଏବଂ ତୁମେ ସେହି ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ
କେବଳ ଏକ ସାଧନ ମାତ୍ର । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ସ୍ପଷ୍ଟ କରିଛନ୍ତି ଯେ ଅର୍ଜୁନ କର୍ତ୍ତା ନୁହଁନ୍ତି । ସେ ଏହା ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚିତ କରନ୍ତି ଯେ
ଯେତେବେଳେ ଅର୍ଜୁନ ବିଜୟୀ ହେବେ, ସେତେବେଳେ ଅର୍ଜୁନ ଅହଂକାରରୁ ମୁକ୍ତ ହେବେ, କାରଣ ବିଜୟ ଅହଂକାରାକୁ ସର୍ବାଧିକ
ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରେ ।
ଏଥିସହିତ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ଯୁଦ୍ଧକ୍ଷେତ୍ରରୁ ପଳାୟନ କରିବାକୁ ଦେଇନଥିଲେ । ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ର ଏକ ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ
ହୃଦୟଙ୍ଗମ ଏବଂ ଏହାର ପ୍ରତିଫଳ ନିର୍ମଳ ଏବଂ ଅହଂକାରରୁ ମୁକ୍ତ ହେବା ନିଶ୍ଚିତ ଅଟେ ।
କରୋନା ମହାମାରୀ ସମୟରେ, ରାସ୍ତାରେ କିମ୍ବା ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କକ୍ଷରେ ଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଇଁ ଅସୁବିଧା ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ବିଷାଦ
ସହିତ ସମାନ । ଯେହେତୁ ଏହାର କୌଣସି ଉପଶମ ନାହିଁ, ଆମେ କେବଳ ଭିତରୁ ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ର ଏବଂ ବାହ୍ୟ ଜଗତରେ ଆମକୁ
ଦିଆଯାଇଥିବା ଦାୟିତ୍ୱରେ ଆମେ ଯଥାସମ୍ଭବ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଉଚିତ୍‌ । ଏହି ଛୋଟ ହୃଦୟଙ୍ଗମ ବାସ୍ତବରେ ଏକ ବଡ଼ ଲାଭ
ହୋଇପାରେ କାରଣ ଗୀତାର ଅନେକ ଧାରଣା ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସ୍ପଷ୍ଟ ହୋଇପାରେ ନାହିଁ ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେଗୁଡ଼ିକୁ ଜୀବନରେ ଅନୁଭବ
ନକରନ୍ତି, ବିଶେଷ କରି ଏକ କଠିନ ପରିସ୍ଥିତିରେ । ଅତ୍ୟଧିକ ଚାପରେ କୋଇଲା ହୀରାରେ ପରିଣତ ହୁଏ ଏବଂ ନିଆଁରେ ଗରମ କରି ସୁନା
ଶୁଦ୍ଧ ହୁଏ ।
ଏହି ପରୀକ୍ଷଣ ସମୟଗୁଡିକ ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ରର ସ୍ଥିତିକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ସହାୟକ ହୋଇପାରେ ଏବଂ ଏହି ଛୋଟ ସୂତ୍ର
ଆତ୍ମସମର୍ପଣ ପଥ ଦେଇ ଆମକୁ ଅନ୍ତରାତ୍ମାକୁ ନିକଟତର କରିବାର କ୍ଷମତା ରଖିଥାଏ ।